والدين:

گذشته از تمام مسائلي كه بايد براي ازدواج در تشكيل خانواده در نظر گرفت و بعد از ازدواج نيز موضوعي كه در اولويت قرار دارد، قرارگرفتن در جايگاه پدر و مادر است.

و اينكه بايد در نظر داشت كه علاقه به پدر و مادر  از منطقي تبعيت نمي‌كند بلكه يك حس غريزي است كه بعد از ازدواج در زوج تقويت مي‌شود.

دو نفر كه يك زندگي را تشكيل مي‌دهند، حتماً ايده‌آل‌ها و نقطه‌نظرات مشتركي دارند. با وجود اين مواردي در زندگي پيش مي‌آيد كه بايد با هم مشورت و تبادل نظر كنند، زيرا حتماً بر سر آن موضوع اختلاف نظر دارند و اين اختلافات عقيده اجتناب‌ناپذير است و اگر با آن درست برخورد نشود، منجر به يك دعواي خانوادگي خواهد شد. البته اين اختلافات در جاي خود خوب و قابل ستايش هستند.

 اختلاف‌نظر بين والدين كه يكي بيش از اندازه مقرراتي و ديگري بيش از اندازه آرام و صبور مي‌باشد، عاملي است بسيار مهم و ضروري براي داشتن خانواده‌اي ايده‌آل و تربيت موفق فرزندان. وقتي شما دخترتان را دعوا مي‌كنيد و شوهرتان اشك‌هاي او را پاك مي‌كند، شايد باور نكنيد كه هر دو رفتار مي‌تواند تأثير مثبتي روي فرزندتان داشته باشد.

در صورتي كه از موارد زير اجتناب‌ كنيد، مي‌توانيد عقل خود را در مقابل تضادها و تفاوت‌ها بالا ببريد.

 1 - افراط در برخي رفتارها

هر كدام از شما ممكن است نظر خاصي براي ايجاد نظم و انضباط داشته باشيد. با دست به پشت بچه زدن، صدا كردن او يا داد زدن ممكن است براي يك نفر قابل تحمل و براي ديگري غيرقابل تحمل باشد، اما حتي اگر موافق اين روش نيستيد، بهتر است كه بروز ندهيد.

2 - حذف يكي از والدين

بعضي از والدين به دليل كم‌كردن تشنج در خانواده و به نوعي فرار از روبه‌رو شدن با مشكلات، اقدام به حذف ديگري مي‌كنند: «ساكت، به پدرت نگو». يا يكي از والدين خود را كنار مي‌كشد: «من دوست دارم با معلم او صحبت كنم ولي بايد تا دير وقت كار كنم»، بدين ترتيب وقتي يكي از والدين در كارها دخالت نمي‌كند و يا ساكت مي‌شود، خشم و رنجش زوج‌ها بيشتر مي‌شود.

 3 - مشاجره

والديني كه يكديگر را حمايت مي‌كنند، هرگز روش يكديگر را نفي و يا خنثي كردن را انتخاب نمي‌كنند، اما والديني كه دست روي يكديگر بلند مي‌كنند، هم موقعيت خود را به عنوان پدر يا مادر متزلزل مي‌نمايند و هم روابط عاطفي و احساسي خود و فرزندشان را تضعيف مي‌كنند.

 انواع تنبيه

بهترين راه براي تثبيت ازدواج اين است كه بپذيريم همسر ما نيز مي‌تواند به نوعي روي بچه‌ها تأثير مثبت داشته باشد ولي براي انجام اين كار از روش خاص خود  استفاده مي‌كند.

درك اين موضوع زمان مي‌برد چون مطمئناً در ابتدا شما به بعد منفي كار مي‌نگريد.

فرض كنيد همسرتان را در حالي كه در كنار بچه‌ها نشسته و كوچكترين توجهي به گريه او ندارد، ببينيد. همان موقع پيش خود فكر مي‌كنيد آيا او با ديگران تفاوت دارد؟ تنبل است؟ خودخواه است؟ مطمئناً نه! فقط عكس‌العمل او شبيه شما نيست. اگرچه ممكن است كه اين رفتار شما را بهت‌زده كند ولي باور كنيد كه حتي اين طرز برخورد هم در جاي خود براي كودك ضروري است.

همان طور كه لازم است نسبت به گريه كودك توجه داشته باشيد، در عين حال گاهي هم لازم است كه با بي‌توجهي به گريه او، آستانه صبر و تحملش را بالا ببريد. پس هر دو روش در جاي خود سودمند و مفيد است